Tova - Ania Karpowicz, Marta Śniady, Nina Fukuoka, Aleksandra Kaca, Teoniki Rożynek

Aleksandra zwraca się do wewnątrz, szuka intymności i bliskości w prostych dźwiękach. Z dokumentacyjnych ujęć skóry z bielactwem, czy ciała zniszczonego przez ciąże, wyprowadza odniesienia do podobnych faktur w naturze, które w neutralnym, przyrodniczym kontekście postrzegamy jako piękne, harmonijne, wartościowe.

Inner to wypadkowa wielu rozmów i obserwacji z których wynika, że piękno bywa płynne, przybierając różne formy w zależności od szerokości geograficznej, kultury, czy epoki. Przy okazji tworzenia utworu ważny był dla mnie powrót do Historii piękna, w której Umberto Eco etapami przeprowadza przez zmiany, jakim ulegał kanon piękna na przestrzeni wieków, czy nawet dekad. „Inner” to refleksja nad tym, że naturalność i indywidualność coraz częściej ustępują miejsca homogeniczności, sztuczności, i wymuszonej, pozornej doskonałości. Synonimem piękna, szczególnie tego kobiecego, jest dziś młodość, nieskazitelność i perfekcja, do której wielokrotnie trudno się choćby zbliżyć. Lansowany przez media wizerunek przestaje być wyborem, stając się presją, której z czasem zaczynamy ulegać, zaspokajając sztucznie wytworzoną potrzebę wygładzania zmarszczek, tuszowania przebarwień czy usuwania blizn i znamion, które czynią nasze ciało żywą mapą, na bieżąco zapisując na nim naszą niepowtarzalną historię. To wszystko zarezonowało we mnie ze szczególną siłą w trakcie mojego niedawnego pobytu na Islandii, gdzie nagrywałam ujęcia do warstwy video. Obserwując rozległe przestrzenie nietknięte przez człowieka mogłam podziwiać dziesiątki różnorodnych faktur od gładkiego miękkiego mchu, przez chropowate pola lawy, czarne, kamieniste plaże, po bardzo ciekawe pęknięcie międzykontynentalne. Zastanawiałam się wówczas dlaczego żłobienia w skałach czy nieregularna rzeźba terenu zachwyca, a podobne faktury, również będące efektem naturalnych procesów zachodzących w ludzkim ciele, czynią je nieatrakcyjnym. Islandia to miejsce, w którym bardzo wyraźnie widać, że natura nie potrzebuje naszej ingerencji, a to, co zachwyca, to właśnie jej dzikość, surowość i różnorodność.